Koh Tao

Gister ons mooie resort moeten verlaten op Koh Phangan, maar dit ingeruild voor een verblijf van 4 dagen op Koh Tao. Onze vitaminepillen achtergelaten (Tip: als je op reis gaat, neem ze niet mee. Het potje is groot en onhandig en als je vervolgens besluit ze in een zakje te doen, lijkt het alsof je een gigantische zak XTC bij je hebt) en weer nieuwe prachtige herinneringen die we mee nemen naar de volgende plek. Ohja en weer 2 nieuwe bandjes, we doen aan de Thaise spaar ze allemaal! (Etos, eat your heart out.. Onze bandjes zijn veel cooler!) Op de boot naar Koh Tao werden we benaderd door iemand van Ban's, een duikschool die ons was aangeraden door een stel Noren we die hadden ontmoet op Koh Phi Phi (leuk aan alle contacten met andere Backpackers, je krijgt erg veel tips). In de eerste instantie wilde we 3 dagen blijven en een dagje gaan snorkelen, maar onder het motto yolo (ja ja, heel oud maar we houden hem er lekker in!) en onze grenzen verleggen, hebben we besloten 4 dagen te blijven en ons duikbrevet te gaan halen. Hoe vet! We vinden het wel heel spannend, maar gaan er vanuit dat dit zeker een van onze hoogtepunten gaat worden. Om het brevet te kunnen halen moeten we weer terug de schoolbanken in. We moeten zelfs een theoretisch examen doen, waarin begrippen als positieve, negatieve en neutrale drijfkracht, gewichtsriemen, squeezen en klaren voorbij komen. En dit allemaal in het Engels. Ook hebben we onderwater tekens geoefend om te communiceren, we hebben er een hele mooie aan toegevoegd die echt niet kon ontbreken; MacDonalds en de Pizzahut. Want wat als je op 18 meter diepte ineens heel veel zin in een Big Tasty of een pizza krijgt? We hebben nu twee klassikale lessen gehad, morgen moeten we het examen afleggen. Vanmiddag hebben we voor het eerst geoefend in het zwembad, de hele uitrusting is net zo zwaar als Backie en Packie bij elkaar, how bizar?! Gelukkig voel je daar in het water bijna niks meer van. Ademen is echt ontzettend wennen, je moet heeel diep inademen en langzaam uitademen, soms voelt het alsof je amper lucht krijgt. Na vandaag hebben we dit enigszins onder de knie, net als hoe we onze bril kunnen legen als er water in zit, hoe we kunnen horizontaal kunnen blijven liggen onder water en hoe we kunnen wisselen van mondstuk. Behoorlijk intensief zo'n dag. Morgen gaan we echt de open zee op, heel spannend dus! Maar wel heel veel zin in, benieuwd wat we allemaal voor moois gaan zien.
Ohja, even terugkomend op ons verblijf en Koh Tao zelf, we verblijven 'gratis' op het terrein van Ban's, dit was een special offer for us. Nu denk je, wowww gratis? Relax! Maar als je de kamer ziet, snap je waarom hij gratis is. Wel hebben we de airco echt gratis gekregen van de Ladyboy die ons heeft geholpen (die lopen hier vollop, soms moet je echt goed kijken of het nou geen echte vrouw is). De kamer is oud en best vervallen, in de badkamer lag een half dode kever en de cracko's (vertaling: gekko's) lopen op onze kamer omdat er ventilatiegaten in de badkamer zitten. Dus gelijk de klamboes geïnstalleerd, heel handig want het draadje waar ze aan hangen fungeren gelijk als waslijn. Maar goed, wij wilden back to basic.. dus dat kunnen we krijgen ook! En in vergelijking tot de wc in Krabi die we moesten doorspoelen met een emmertje water, kunnen we deze wc gewoon doortrekken. Dus eigenlijk is het best luxe. Om onszelf ook een beetje te verwennen, hebben we gister een body scrub gedaan. Gekleed in een sexy geplastificeerde oma slip mochten we plaatsnemen op te tafels, we lagen gezellig naast elkaar in het hokje. De vellen vlogen nog net niet in het rond! Maar de dames waren erg lief en sloten af met een heerlijke massage, met als resultaat een zacht babyhuidje en onze gemoedstoestand totally zen. Dan het eiland, we zeggen iedere keer hoe mooi het ergens is, maar dit eiland overtreft tot nu toe alles. Het water is zo helder, de stranden wit met fijn zand. En dan hebben wij ook nog eens de eer om deze wondere wereld niet alleen van bovenaf te aanschouwen, maar er ook daadwerkelijk in te gaan duiken. Vanavond hebben we tot het einde van dit strand gelopen (Hat Sai Ri) en genoten van een prachtige zonsondergang. Daarna hebben we op het strand gegeten met onze tenen in het zand, ons eten werd live bereid op de barbecue 3 meter verderop. Ook even een nieuw motto geleerd van 2 Amerikanen: DWAICO. (Don't Worry About It, Chill Out). We moeten onszelf soms even knijpen hoe bijzonder dit is en hoe erg we van alles genieten. We realiseerde ons dat we nu al anderhalve week weg zijn.. maar vooral dat we nog ruim 5 prachtige weken te gaan hebben.